Scoop : "ก้อง ห้วยไร่" ในวันแห่งฝัน กับการสัมผัสวินาทีนักฟุตบอลอาชีพ!!!

24 เม.ย. 2566 | 10:56 น.

ผมเคยเล่นฟุตบอลกับ "ก้อง ห้วยไร่" นะ

แม้จะเป็นแมตช์การกุศล แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เห็นอะไรบางอย่างจากไอ้หมอนี่

ทักษะฟุตบอล ความเร็ว รวมถึงการยิงประตู รู้สึกได้ว่ามันไม่ธรรมดานะเนี่ย

"อัครเดช ยอดจำปา" หรือชื่อในวงการบันเทิงนามกระเดื่องว่า "ก้อง ห้วยไร่" ชายที่ปัจจุบันน้อยคนนัก ที่จะไม่รู้จักนักร้อง,นักแสดง และนักปั่นประสาทตัวพ่อผู้รันวงการแสดงสดบนเวทีได้น่าปวดกบาลที่สุดคนหนึ่งของประเทศไทย!!!

ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนะที่คนชอบก็ชอบ และคลั่งก็คลั่ง ส่วนคนไม่ชอบมันก็มีแหล่ะ คิดเหรอว่าคนอย่างเขาจะสนใจ และแคร์อะไรที่เอามาใส่สมองก็มีแต่จะพลันปวดหัวซะเปล่าๆ

เช่นเดียวกันกับการที่ชื่อของ "อัครเดช ยอดจำปา" ในวันที่เขาตกลงเซ็นสัญญาร่วมทีม สมุทรปราการซิตี้ ทีมในระดับ T2 หรือในชื่อตามสปอนเซอร์ว่า "ฟุตบอลเอ็ม150 แชมป์เปี้ยนชิพ" นัดรองสุดท้าย ที่แม้สกอร์จะจบลงด้วยการปราชัยของทีม ที่มีต่อ เชียงใหม่ เอฟซี 1-3 แลลคาบ้าน แต่เจ้าของหมายเลขเสื้อ 33 ได้ถูกส่งลงสนาม และเป็นวินาทีแห่งประวัติศาสตร์ ของนายอัครเดช

ความสุขเปี่ยมล้น ทั้งตัวเขาเอง และเหล่าแฟนคลับที่ตามมามอบทุกกำลังใจถึงสนามที่บางพลี แม้สกอร์และโอกาสในสนามอันน้อยนิดจะไม่เป็นใจ แต่นั่นมันก็ยิ่งใหญ่ในหัวใจของเขา เชื่อผมดิ

คำปรามาส คำดูถูก ว่าเขาไม่ดีพอที่จะได้เป็นนักเตะในระดับไทยลีกหรอก อันนี้มันก็จริงอยู่ แต่เหนือสิ่งอื่นใด คุณเอาอะไรมาตัดสินล่ะ

การตัดสินใจเป็นนักฟุตบอลของเขา มันคือความฝันของคนที่รักและชอบในบรรยากาศลูกหนังแบบเขา

เขาไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เขาทำในสิ่งที่เขารักซะยิ่งกว่าการร้องเพลงเสียอีก

พวกที่ด่าๆเขาเนี่ย ถามหน่อยว่าคุณไม่เคยมีความฝันอะไรเลยเหรอ?

แล้วคุณลองหาคลิปดูเองเองซิ ว่าตั้งแต่นาทีที่ 88 ไปจนช่วงทดเจ็บ คุณได้เห็นอะไรจากตัวของเจ้าก้องบ้าง
นักเตะที่วิ่งเป็นบ้า...

นักเตะที่พยายามเข้าหาบอล...

นักเตะที่ฉาบไปด้วยแววตาแห่งความมุ่งมั่นตั้งแต่วินาทีที่รู้ว่าตัวเองจะถูกส่งลงสนาม...

นี่คือสิ่งที่ผมนับถือหัวใจของไอ้เจ้าหมอนี่นะ

เอาล่ะ เขาอาจจะไม่ได้เป็นคนที่จะถูกส่งลงไปแล้วทำให้ทีมมันพลิกกลับมาชนะได้ในเวลาแค่นี้หรอก

แต่คุณลองมองไปที่ความฮึกเฮิม ความกระเหี้ยนในการลงเล่นผมว่า ผมให้คะแนน "ก้อง ห้วยไร่" เต็ม 10 คะแนน

"การประเดิมลีกอาชีพครั้งแรก โมเมนต์ที่สุดในชีวิตที่ ก้อง ห้วยไร่ จะมีวันลืม" นี่คือถ้อยคำที่เขาบอกกับทุกคนผ่านโลกโซเชียล

แต่แหมๆๆๆๆ ระดับเจ้าพ่อคอนเทนต์ จะมาเอาซื้ง จะมาเอาหล่ออย่างเดียว มันก็ไม่ใช่พ่อหนุ่มคนนี้ซิโว้ยยยยยยย

ทันใดนั้น สถิติของเขาก็โผล่ขึ้นมาตามหลังด้วยสถิติที่โคตรโหดนั่นคือ

◉ สร้างโอกาสยิง = 0
◉ จ่ายบอล = 0
◉ จ่ายบอลสำเร็จ = 0
◉ ความแม่นยำของการจ่ายบอล = 0%
◉ ดวลตัวต่อตัว = 0
◉ เข้าสกัด = 0
◉ สัมผัสบอล = 1 ครั้ง (แต่ล้ำหน้าเสียก่อน)
◉ นัดนี้ลงนาทีที่ 88 สุดๆ 2 นาทีก็มีแฮง

ก่อนปิดท้ายด้วยคำว่า "แต่ความสุขเกินล้าน"

นี่คือความสุข ที่มันคือ "ความสุข" ของชายคนหนึ่งที่บ้าฟุตบอลจริงๆจังๆ

ผมไม่เคยมองว่านี่คือสิ่งที่เสียหายของวงการฟุตบอลเลยนะ และผมไม่เคยมองว่านี่คือสีสันของฟุตบอลที่หวังดึงคนมาช่วยดูช่วยเชียร์ทีมด้วยซ้ำ

แต่ผมมองว่า "นี่คือความบ้าคลั่งของมนุษย์คนหนึ่งที่รักในมนต์ขลังของเกมลูหนัง" ที่ถึงแม้ว่าเขาต้องทำงานดึกดื่นทุกค่ำคืน มีงานแทบทุกวัน แถมยังต้องแบกรับหน้าที่ของหัวหน้าครอบครัว กับการต้องดูแลลูกน้อยอีกสองคน มันทำอะไรที่ต้องคิดหน้าคิดหลังตลอด

ผมเชื่อว่านี่คือการตัดสินใจที่ดีของเขานะ

และแน่นอนการที่ได้นั่งพิมพ์สกู๊ปที่ได้บอกเล่าเรื่องราวของไอ้หมอนี่ มันคือวันดีๆของผมเช่นกัน

เองมันเจ๋งว่ะ "ก้อง ห้วยไร่"!!!